Nga Peter Andrews, gazetar dhe shkrimtar irlandez i shkencës me seli në Londër. Ai ka një formim në shkencat e jetës dhe u diplomua në Universitetin e Glasgow me një diplomë në gjenetikë transmeton Gazeta e Re.
Për herë të parë ndonjëherë, GJEDNJ ka vlerësuar çështjen e vaksinimeve të detyrueshme. Dhe vendimi ka pasoja të mëdha për ata që shpresojnë të shmangin vaksinimin e tyre kundër Covid-it.
Në një vendim që pritet të gjenerojë polemikë, Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut vendosi të enjten kundër disa familjeve Çeke që kishin refuzuar t’u bënin fëmijëve vaksinat e detyrueshme. Prindërit kishin apeluar kundër gjobave që kishin marrë, si dhe përjashtimit të fëmijëve nga parashkollori.
Vendimi nuk ishte për vaksinat Covid, por më tepër për vaksinat për nëntë sëmundje të detyrueshme për fëmijët sipas ligjit Çek, përfshirë fruthin, difterinë dhe hepatitin B.
Gjyqtarët votuan me shumicë prej 16 kundër 1 se nuk kishte pasur ‘’asnjë shkelje’’ të nenit 8, për të drejtën për të respektuar jetën private.
Gjykata deklaroi se për shkak se “në Republikën Çeke detyra e vaksinimit u mbështet fuqimisht nga autoritetet përkatëse mjekësore”, dhe me qëllim që të “ruhej nga çdo trend në rënie i shkallës së vaksinimit tek fëmijët”, duke përjashtuar fëmijët nga parashkollori në këtë rast ka qenë “i nevojshëm në një shoqëri demokratike”.
Kjo ishte përkundër asaj që gjykata e quajti “humbja e një mundësie të rëndësishme për të zhvilluar personalitetet e tyre”. Gjykata gjithashtu vërejti se fëmijët më vonë u lejuan të hyjnë në shkollën fillore pavarësisht se ishin të pavaksinuar.
Disa thonë se kjo nuk është e drejtë për shumicën që bie në linjë dhe mbart rrezikun (zakonisht të vogël) të efekteve anësore në emër të të pavaksinuarve. Por të tjerët do të argumentojnë se të pa vaksinuarit në një popullsi të vaksinuar nuk bëjnë dëm, dhe gjithashtu, nuk u bëjnë presion të tjerëve në ndonjë vendim mjekësor.
Ekziston gjithashtu çështja e së drejtës së patjetërsueshme të çdo personi për të refuzuar trajtimin mjekësor. Konsiderohet si një nga të drejtat më themelore, në lidhje me autonominë trupore dhe, në rastin e zhvillimit të terapive gjenetike, vetë natyrën tonë thelbësore. Për më tepër, është e lehtë të tregosh shembuj, historikë, distopikë dhe të vazhdueshëm, pse e drejta për të refuzuar ilaçet është kaq e rëndësishme.
Një shembull i vaksinave që nuk mbrojnë aspak marrësin është nxitja e fundit në Irlandë për t’u dhënë fëmijëve të shkollës një vaksinë parandaluese për kancerin e qafës së mitrës, të quajtur vaksina HPV. Meshkujt padyshim që nuk mund të marrin kancer të qafës së mitrës, por ata mund të transmetojnë seksualisht virusin papillomak njerëzor te femrat të cilat më pas, nëse nuk trajtohen, mund ta kontraktojnë atë. A është e drejtë të presësh që vetëm vajzat të mbajnë barrën e vaksinimit? Ndoshta jo…por çdo program vaksinimi masiv mbart një rrezik të efekteve anësore të rënda, dhe të gjitha vendimet e shëndetit publik kanë kosto dhe përfitime.
Vaksinim me forcë kundër Covidit?
Koha është ajo që është, është e vështirë të mos nxirren përfundime se çfarë do të thotë ky precedent për vaksinat Covid. Deri tani ka pasur pak sugjerime në shumicën e vendeve që vaksinat e Covid do të jenë të detyrueshme. Vendimi i GJEDNJ në teori do të thotë, megjithatë, se vendet evropiane mund të detyrojnë qytetarët e tyre të marrin vaksinat Covid mbi bazën e arritjes së imunitetit të tufës. Për sa kohë që masat ndëshkuese të marra ndaj refusenikëve janë ‘’proporcionale’’.
E reja jo normale
Vendimi i KEDNJ-së kundër familjeve Çeke mund të ketë qenë dikur tronditës, por në klimën aktuale, nuk është për t’u habitur. Garancitë për të zgjedhur trajtimet e tyre mjekësore që shumë njerëz kishin supozuar se do t’i mbronin ata sipas ligjit, doli se nuk ishin aq të qëndrueshme sa mendonin.
Unë nuk kam bërë asnjë rast pro ose kundër vaksinave Covid këtu, por do të them se nuk kishte shumë kohë më parë kur politikanët na siguruan se nuk do të bëhej kurrë më ndonjë presion i padrejtë mbi njerëzit për t’i marrë ato. Shpejt përpara disa muaj dhe pasaportat e vaksinave duken si një tipar i gozhduar i normales së re, kurrë nuk ka pasur një debat të duhur mbi këtë çështje.
Vërtet, ka gjithmonë disa zëra të vetmuar që ngrenë shqetësime, por përballë heshtjes së gjerë të klasave politike dhe mediatike për këtë çështje, thjesht po ulërin në zbrazëti. Çdo gjë ka filluar të marrë një ajër të pashmangshmërisë dhe rrjedha e muajve të ardhshëm duket, të paktën në disa aspekte, gjithnjë e më e parashikueshme. Disi, kjo është më e frikshme për mua sesa një e ardhme e panjohur. /Gazeta e Re.
