Tel Aviv ka mësuar se si të armatosë ligjin ndërkombëtar për të hutuar ata që kërkojnë një zgjidhje drejt lirimit të palestinezëve nga pushtimi izraelit transmeton Gazeta e Re.
Ndërsa Izraeli vepron jashtë ligjit ndërkombëtar, interpretime të paqëndrueshme dhe kontradiktore të tyre janë përdorur, dhe me të vërtetë të nevojshme, për mbështetësit e Izraelit për të siguruar kontrollin kolonial të Tel Aviv në Palestinë dhe për të fshehur shkeljet strukturore të të drejtave të njeriut.
Sipas asaj që tregimi është aktualisht i përshtatshëm, regjimi izraelit paraqet Palestinën ose si një jo-shtet ose si një vend i huaj.
Gjykata Penale Ndërkombëtare (ICC) hapi zyrtarisht një hetim mbi krimet e luftës në territoret e okupuara Palestineze. Qeveria izraelite dënoi ICC dhe kryeprokurorin Fatou Bensouda, duke i akuzuar ata për antisemitizëm.
Izraeli nuk është nënshkrues i ICC dhe kështu pretendon se nuk ka asnjë detyrim. Këtë javë, Izraeli përsëriti se “kundërshton plotësisht” çdo pohim të bërë nga gjykata. Sidoqoftë, polemikat rreth këtyre ngjarjeve të fundit nxjerrin në pah rëndësinë e afrimit të situatës në Palestinë përmes ligjit ndërkombëtar.
Një histori e shtypjes
Ndërsa hetimi i ICC është një hap i rëndësishëm përpara në lidhje me drejtësinë dhe llogaridhënien në Palestinë, ai përqendrohet vetëm në një pjesë margjinale të mizorive izraelite. Hetimi merr në konsideratë situatën që nga viti 2014, kur Izraeli nisi një luftë tjetër në shkallë të gjerë në Gaza.
Palestinezët janë viktimizuar që nga shfaqja e projektit racist kolonialist-kolonial të Sionizmit. Shkeljet e vazhdueshme të të drejtave të njeriut të Izraelit janë dokumentuar mirë që kur kolonia u themelua zyrtarisht më 1948 përmes një fushate terrori dhe spastrimi etnik, i njohur gjithashtu si Nakba.
Keqtrajtimi i Izraelit ndaj ligjit ndërkombëtar është i qartë. Konventa e katërt e Gjenevës ndalon që një fuqi okupuese të transferojë popullsinë e saj në territorin e okupuar. Ndalon dëbimin me forcë të njerëzve nga territoret e okupuara. Transferimi dhe dëbimi i popullsisë janë, megjithatë, në thelbin e industrisë izraelite të vendbanimeve.
Jeta e përditshme në Palestinë karakterizohet nga një bollëk i politikave koloniale izraelite, duke përfshirë prishjet e shtëpive, dëbimet, vrasjet, përdorimin e gjerë të forcës, ndalimin dhe torturat.
Studiues të shumtë si dhe organizata të të drejtave kanë sugjeruar që veprimet e Izraelit të shkojnë deri në gjenocid.
Retorika kontradiktore e Izraelit
Izraeli ka arritur të shmangë detyrimet sipas ligjit ndërkombëtar jo vetëm për shkak të rolit të tij si një fuqi perëndimore, por edhe duke insistuar në një retorikë kontradiktore.
Ndërsa Izraeli kontrollon të gjithë Palestinën dhe mban Bregun Perëndimor dhe Gaza nën okupim ushtarak, duke parandaluar në mënyrë efektive shtetin palestinez, Izraeli njëkohësisht i trajton Territoret e okupuara si një vend të huaj.
Politikanët izraelitë e konsiderojnë hapur të gjithë Palestinën si Izrael, duke e justifikuar këtë përmes referencave biblike dhe përpjekjeve koloniale. Bregu Perëndimor është referuar si “Judea dhe Samaria”. Hartat izraelite nuk tregojnë Palestinën. Në fakt, ndërsa Izraeli u krijua në majë të, në vend se së bashku me Palestinën, çdo dukshmëri e ndërgjegjes kombëtare Palestineze mund të rrezikojë projektin kolonial.
Qasja e paqëndrueshme bëhet e dukshme, për shembull, përmes bllokadës së Gazës nga Izraeli ose kur Izraeli refuzon të vaksinojë Palestinët.
Sipas nenit 56 të Konventës së katërt të Gjenevës, Izraelit, si fuqi okupuese, i kërkohet ligjërisht të mbrojë palestinezët. Shtë i detyruar të përdorë mjete parandaluese për të luftuar përhapjen e epidemive. Izraeli e injoron këtë. Çdo ndihmë aktuale që u jepet palestinezëve paraqitet si një gjest dashamirës. Në fakt, trajtimi i pandemisë në Izrae u vlerësua ndërkombëtarisht.
Praktika e mbajtjes së njerëzve nën nënshtrim ushtarak ndërsa u mohohet atyre të drejtat themelore të njeriut quhet apartheid, një krim i sanksionuar ligjërisht sipas së drejtës ndërkombëtare.
Ligjërimi diplomatik
Natyra koloniale e Izraelit mungon në ligjërimin dominant që paraqet situatën në Palestinë si një “konflikt” diplomatik.
Aleatët kryesorë të Izraelit, të cilët kanë një interes të konsiderueshëm për të mbajtur këtë narrativë, kanë shprehur kritika të ashpra kundër ICC.
Ministri i Jashtëm i Gjermanisë Heiko Maas pretendoi se “gjykata nuk ka juridiksion për shkak të mungesës së elementit të shtetësisë palestineze të kërkuar nga e drejta ndërkombëtare”. Maas pretendoi se Gjermania do të “mbështeste krijimin e një shteti të ardhshëm palestinez si pjesë e një zgjidhjeje dy shtetesh të negociuar nga izraelitët dhe palestinezët”.
Retorika jo logjike e Maas nuk është e re. Duke mbajtur Palestinën / Izraelin brenda një zone të paligjshme, Maas çon përpara përjashtimin e Palestinezëve nga qasja në të drejta ndërsa mbron Izraelin nga përgjegjësia. Kur u pyetën, ku palestinezët duhet të kërkojnë një hetim, përfaqësuesit qeveritarë gjermanë dështuan të japin një përgjigje. Përmes mbështetjes së saj të pakushtëzuar ideologjike për Izraelin, Gjermania është shumë bashkëpunëtore në vuajtjet e palestinezëve dhe ka ndihmuar në sabotimin e çdo perspektive të një shteti palestinez.
Retorika e ngjashme u bëri jehonë nga administrata amerikane, e cila gjithashtu nuk kishte asnjë përgjigje kur u pyet se ku duhet të drejtohen palestinezët për të kërkuar drejtësi. Interesi kryesor i Departamentit të Shtetit të SHBA-së është “angazhimi i tij i fortë ndaj Izraelit dhe sigurisë së tij” dhe “veprimet e kundërta që synojnë Izraelin në mënyrë të padrejtë”.
Në shumë mënyra, Izraeli varet dhe shërben si përfaqësues i Shteteve të Bashkuara, të cilat janë të përkushtuara për të mbështetur rolin superior të Izraelit në rajon.
Ndërsa aleatët perëndimorë të Izraelit po mbrojnë Tel Avivin nga përgjegjësia, ata justifikojnë mbështetjen e tyre për Izraelin përmes një kornize retorike të diplomacisë. Por zgjidhja me dy shtete nuk ka qenë kurrë një koncept i zbatueshëm dhe as nuk ka ndonjë negociatë. Përkundrazi, mashtrimi i dy shteteve u ka shërbyer Shteteve të Bashkuara, Gjermanisë dhe të tjerëve si një shpërqendrim i lehtë nga problemi aktual. Sigurisht, nuk mund të ketë kurrë paqe as prosperitet për sa kohë që Izraeli ekziston në formën e tij aktuale.
Ekspansionizmi kolonial i Izraelit kërkon shtypjen dhe përjashtimin e vazhdueshëm të palestinezëve. Një zbatim i të drejtave të njeriut do të nënkuptojë fundin e Izraelit siç e njohim ne sot.
Komponenti kolonial i ICC
Megjithatë, vetë ICC ndjek qasjen e “dy palëve”. Në deklaratën e saj, ajo barazohet “si viktimat palestineze ashtu edhe ato izraelite”. Nuk mund të diskutohet për drejtësinë në Palestinë pa adresuar çështjen thelbësore. Projekti sionist ishte menduar si një koloni evropiane në Azinë Perëndimore. Natyra e arsyes vendimtare-koloniale e Izraelit është e dukshme në vazhdimësinë e Nakba-s.
“Shqetësimi qendror” i ICC është, megjithatë, i drejtuar ndaj “viktimave të krimeve, si palestineze ashtu edhe izraelite, që vijnë nga cikli i gjatë i dhunës dhe pasigurisë që ka shkaktuar vuajtje të thellë dhe dëshpërim në të gjitha palët”.
Cikli i dhunës është një trup i zakonshëm orientalist që nënkupton barazinë atje ku nuk ka. Njëra palë është popullsia autoktone. Ana tjetër është një lëvizje e vendosur në Botën e parë me armë bërthamore. Veprimet izraelite dhe reagimet palestineze kanë shkaqe të ndryshme.
Sipas ligjit ndërkombëtar, palestinezët kanë të drejtë ligjore të rezistojnë. Legjitimiteti i luftrave të popujve për “çlirimin nga dominimi kolonial dhe i huaj dhe pushtimi i huaj me të gjitha mjetet në dispozicion, përfshirë luftën e armatosur” është parashikuar në rezolutën 37/43 të KB. Megjithatë, lufta palestineze është ende më e shpeshtë sesa nuk është hedhur poshtë si terrorizëm.
Vetë ICC është kritikuar për një paragjykim kolonial dhe një tendencë për të përqendruar ndjekjet penale te afrikanët. Sistemi i së drejtës ndërkombëtare gjithashtu ka të metat e tij. Ndërsa vetë qasja e ICC-së mund të mos konsiderojë përbërësin kolonial të situatës në Palestinë, ai ka, megjithatë, potencialin për të ngritur vëmendjen ndaj shkeljeve të të drejtave dhe krimeve të luftës.
Një fokus në të drejtën ndërkombëtare mund të jetë me rëndësi për të bërë të dukshme varësinë e brishtë të Izraelit nga mbështetësit e tij perëndimorë si dhe përgjegjësitë e shumëfishta të Tel Avivit për vuajtjet palestineze. /Gazeta e Re.
