Shfaqja e fundit e unitetit palestinez kundër okupimit Izraelit jo vetëm që forcoi mbështetjen ndërkombëtare por gjithashtu i demonstroi Tel Avivit se rezistenca po merr një formë të re politike.
Pasi shndërroi Bregun Perëndimor dhe Gaza në burgje në ajër të hapur për disa dekada, duke ndarë palestinezët nga vëllezërit e tyre që jetojnë në Green Line Israel, duke ndarë familjet dhe miqtë, Tel Aviv ishte pothuajse i sigurt se ishte afër fshirjes së rezistencës Palestineze kundër okupimit të saj.
Por përballë dëbimeve të Sheik Jarrah, jo vetëm Gazanët nën kontrollin e Hamasit, por edhe Palestinezët që jetojnë nën Autoritetin Palestinez të udhëhequr nga Fatah në Bregun Perëndimor dhe Jeruzalemin Lindor së bashku me palestinezët me shtetësi izraelite që jetojnë në zonat e Green Line kanë revoltuar shtetin sionist në një mënyrë e njëkohshme.
Politika e epokës koloniale të ndarjes dhe sundimit, të cilën Izraeli imitoi për të ngulitur në pushtim tokat palestineze, tani është copëtuar në qepje.
Rebelimi i fundit befasoi shtetin izraelit, i cili pritet të formojë një qeveri të zgjedhur pasi mbajti katër zgjedhje pa përfundim në tre vitet e fundit. Edhe pse Benjamin Netanyahu vazhdon të drejtojë vendin si kryeministër, ai ka qenë duke luftuar për të mbajtur në pushtet me disa akuza korrupsioni duke dëmtuar popullaritetin e tij.
“Uniteti palestinez që po tregonte nëpër territoret e okupuara ishte një pikë kthese. Ai e ktheu çështjen palestineze në ballë. Izraeli nuk mund të ndajë më Palestinezët që jetojnë në Gaza, Bregun Perëndimor, Jeruzalemin Lindor dhe zonat e vijës së gjelbër të vitit 1948. Të gjithë njerëzit janë të bashkuar pavarësisht nga përkatësia e tyre politike,” thotë Yousef Alhelou, një analist politik Palestinez.
Ashtu si në ditët e fundit të ish-regjimit të Aparteidit në Afrikën e Jugut, gjatë përshkallëzimeve të fundit përtej Tokës së Shenjtë, Izraeli është detyruar të përballet me një revoltë të madhe palestineze në disa fronte, nga Gaza në Bregun Perëndimor dhe zonat e Green Line, ku përziheshin hebrenj dhe popullatat palestineze jetojnë.
“Ky ishte një zhvillim befasues për Izraelin. Është punuar për shumë vite dhe dekada për të destinuar palestinezët të jetojnë në zonat e 1948 brenda Izraelit dhe vëllezërve të tyre në territoret e okupuara. Por revolucioni dhe kryengritja që pamë hapën tryezën,” thotë Alhelou.
“Herën e parë që e gjithë Palestina është e bashkuar,” thotë Kamel Hawwash, Kryetar i Fushatës së Solidaritetit të Palestinës (PSC) dhe një anëtar themelues i Këshillit të Politikës Palestineze Britanike (BPPC).
Me revoltën e bashkuar Palestineze, disa ndryshime thelbësore duket se janë të pashmangshme si për statusin e brendshëm politik Palestinez ashtu edhe për pozitën ndërkombëtare të Izraelit.
Era e ndryshimit në politikën Palestineze
Greva e përgjithshme palestineze më 18 maj e vëzhguar në të gjithë territoret e okupuara, Gaza dhe Green Line Israel, ishte një zhvillim thelbësor. “Disa vëzhgues thonë se asgjë nuk është parë që nga lindja e Izraelit dhe Revolta Arabe e vitit 1936,” shkroi David Gardner, një columnist.
“Kjo ishte një formë e shkëlqyer e rezistencës popullore që hynte në grevë masivisht në të gjitha pjesët e Palestinës [historike]. Në fakt, gjithashtu kishte mjaft mbështetje ndërkombëtare dhe midis palestinezëve edhe ndërkombëtarisht,” thotë Hawwash.
“Ai vrull duhet të mbahet. Këtu mund të ndërtohet një udhëheqje [e re] shumë e nevojshme. Kjo mund të ndodhë me për të ringjallur Organizatën Çlirimtare Palestineze (PLO) dhe Këshillin e saj Kombëtar Palestinez, i cili është parlamenti për palestinezët kudo që janë,” thotë Hawwash.
“Kjo mund të ndodhë vetëm përmes zgjedhjeve demokratike dhe të hapura për palestinezët që jetojnë kudo nga Kili në Australi, Londër dhe pjesë të tjera të botës,” shton ai.
Alhelou pajtohet me Hawwash. “Unë mendoj se faza tjetër duhet të sjellë të gjithë Palestinezët së bashku – qoftë ata në territoret e okupuara apo në mërgim – për të thënë fjalët e tyre. Zgjedhjet janë një nga mjetet e vetme për të vendosur se kush do të udhëheqë popullin palestinez.”
Shkallëzimet e fundit kanë shënuar gjithashtu një zhvillim të rëndësishëm: shfaqjen e “një gjenerate të re të aktivistëve palestinezë” përtej Tokës së Shenjtë pa asnjë besnikëri të qartë ndaj ndonjë fraksioni ekzistues politik Palestinez si Hamas dhe Fatah, sipas Gardner.
Muna el-Kurd, një nga banorët e rinj të Sheikh Jarrah, i cili ishte vendi fillestar i tensioneve të fundit, ishte një nga këta aktivistë me më shumë se një milion ndjekës në Instagram, që përfaqësonte natyrën e re të kryengritjes palestineze. Ajo ka protestuar ashpër kundër dëbimeve izraelite që nga fillimi.
“Izraeli ishte në gjendje të na ndajë. Por tani, pas ngjarjeve të këtij muaji, nuk ka më kufij mes nesh – të gjithë jemi të bashkuar si palestinezë,” tha Kurd.
“Mendoj se ata organizohen në nivelin lokal. Unë mendoj se është e habitshme që ata nuk janë të lidhur domosdoshmërisht me ndonjë fraksion politik. Kështu që ata po përdorin mediat sociale në mënyrë shumë efektive për të organizuar dhe për të projektuar kërkesat e tyre,” thotë Hawwash.
Këta aktivistë po shkojnë kundër Izraelit, i cili po punon shumë “për të mbyllur” aftësinë e Palestinezëve për të organizuar dhe për të kritikuar politikat e tij, shton ai. “Ka pasur raste të shumta të censurimit të llogarive palestineze nga Facebook, Twitter dhe Instagram. Duket siç kërkohet nga Izraeli.”
“Ekziston një brez i ri që mund të lidhet dhe të organizohet në mënyra shumë të ndryshme”, thotë Hawwash, duke treguar se sa një udhëheqje e re është shumë e nevojshme për Palestinën. “Ne nuk mund t’i kthehemi status quo-së që ekzistonte para Ramazanit ose këtij viti kur gjithçka filloi në Sheik Jarrah. Duhet të ketë një ndryshim thelbësor në institucionet politike [palestineze],” nënvizon ai.
Si një komb i bashkuar, palestinezët duhet të kërkojnë “një program për çlirimin”, thotë ai. Synimi i Autoritetit aktual Palestinez për t’u kthyer në “negociatat e vjetra me Izraelin” do të ishte një përpjekje e kotë, paralajmëron ai.
“Të rinjtë po kërkojnë shumë më tepër. Ata po kërkojnë një çlirim të vërtetë, duke mos u kthyer në status quo,” vëren Hawwash.
Ndryshimi në statusin politik Palestinez me shfaqjen e kësaj race të re aktiviste mund të krijojë probleme më serioze për Izraelin, për shkak të lidhjeve të tij në zhvillim me homologët ndërkombëtarë dhe diasporën Palestineze, duke sjellë një jetë të re në rezistencë.
Pozita ndërkombëtare e Izraelit
Shumë vite pasi i detyroi palestinezët të jetonin nën një rrethim brutal, krejt papritur, Izraeli duket se përballet me izolim politik si nga brenda ashtu edhe nga jashtë, duke i bërë ekspertët amerikanë pro-izraelitë si Thomas Friedman të shqetësohen.
Friedman ka shkruar së fundmi se nëse një zgjidhje me dy shtete humbet tërheqjen e saj politike plotësisht, atëherë, opsioni i vetëm në dispozicion do të jetë një zgjidhje me një shtet ku Izraeli duket si një entitet racist në sytë e bashkësisë ndërkombëtare.
“Nëse kjo ndodh, akuza se Izraeli është bërë një entitet i ngjashëm me aparteidin do të jehojë dhe do të fitojë tërheqje larg,” shkroi Friedman. Ashtu si në ish-regjimin e Aparteidit në Afrikën e Jugut, Izraeli është përballur me kritika dhe presione të forta ndërkombëtare për sulmin e tij të fundit kundër Palestinës.
Partia Demokratike në SHBA “do të thyhet” dhe një numër në rritje i progresistëve Amerikanë “do të insistojnë në distancimin e Shteteve të Bashkuara nga Izraeli dhe, ndoshta, madje edhe të çojnë në ndalime të shitjes së armëve”, paralajmëroi Friedman gjithashtu si shenja të telashet e ardhshme izraelite.
Friedman citoi gjithashtu një personalitet udhëheqës në institucionin izraelit, Gidi Grinstein, presidenti i Reut Group, një think-tank. “Njerëzit duhet të kuptojnë se kjo çështje është transformuar në dy javët e fundit”, tha Grinstein.
“Vendi i konfliktit izraelito-palestinez brenda shoqërisë dhe politikës amerikane – dhe brenda komunitetit hebre – është shndërruar nga një çështje bipartizane në një çështje pykë,” tha Grisntein gjithashtu, duke theksuar se është “një lajm shumë i keq për Izraelin”.
Një problem tjetër serioz për pozicionin ndërkombëtar të Tel Avivit është paaftësia e tij “për të ndaluar një ushtri me lecka që gjuan bomba tubash të mëdha nga një enklavë e bllokuar”, shkroi Gardner, kolumnist i FT, duke iu referuar breshërisë së raketave të Hamasit drejt Izraelit në përshkallëzimet e fundit.
Izraeli ka ushtrinë e katërt më të fuqishme në botë të pajisur me një arsenal bërthamor.
