Në ndryshim nga Turqia, shumë nga vendet arabe të anketuara nuk e shohin ndikimin iranian ose saudit në rajon pozitivisht.
Sipas një sondazhi të Barometrit Arab, Presidenti i Turqisë Rexhep Tajip Erdogan mbetet një nga udhëheqësit më të njohur në botën Arabe.
Kur u pyetën se çfarë mendonin për politikat e jashtme të Turqisë midis gjashtë vendeve të anketuara, të cilat përfshinin Marokun, Jordaninë, Algjerinë, Tunizinë, Libinë dhe Libanin, 42 përqind e të anketuarve thanë se ishte e mirë ose shumë e mirë.
Prishja e rezultateve individuale i dha udhëheqësit turk një shumicë në Marok (57 përqind), Jordan (54 përqind) dhe Algjeri (52 përqind).
Kishte një pakicë të konsiderueshme në Tunizi në favor, ndërsa në Liban (25 përqind) dhe Libi (23 përqind) e shikonin politikën e jashtme të vendit në mënyrë të favorshme.
Rezultatet pasqyrojnë një perceptim të përgjithshëm se edhe kur vendet e rajonit luftojnë për pushtet, politika e jashtme turke përgjithësisht vlerësohet mirë, veçanërisht kur krahasohet me lojtarët e tjerë rajonalë si Irani dhe Arabia Saudite.
Politikat rajonale turke, qoftë mbështetja e çështjes Palestineze, thirrja e agresionit izraelit, mbështetja e Pranverës Arabe dhe mbështetja e Sirianëve kundër regjimit të Asadit – janë politika që pasqyrojnë aspiratat dhe politikat e shumë të rinjve të rajonit.
Sondazhi i Barometrit Arab gjithashtu përmendi legjitimitetin elektoral të Erdogan si një tjetër arsye kryesore për popullaritetin rajonal të udhëheqësit.
Rritja ekonomike dhe politike e Turqisë në rajon ka qenë në kontrast të plotë me fqinjët e saj të zhytur në shkatërrim të institucioneve politike që gjerësisht nuk pasqyrojnë vullnetin e njerëzve.
Gatishmëria e Erdogan-it për të folur kundër udhëheqësve evropianë dhe amerikanë për çështje me interes për shumë myslimanë ka gjasa gjithashtu të ketë luajtur një rol në dashurimin e presidentit të Turqisë për masat arabe.
Në të kundërt, sondazhi zbuloi se princi i kurorës së Arabisë Saudite, Mohammad Bin Salman (MBS), sundimtari de facto në Mbretëri, vlerësohet më pak në mesin e vendeve të anketuara.
Jordania kishte vlerësimet më të ulëta të sondazhit për MBS, me vetëm 13 përqind që vlerësonin pozitivisht politikat e politikës së jashtme të princit kurorë.
Libia, ndoshta çuditërisht, kishte numrat më të lartë të miratimit për MBS me 45 përqind, e ndjekur nga Maroku (39 përqind), Algjeria (31 përqind), Libani (24 përqind) Tunizia (22 përqind).
Arsyet e mundshme për numrin e ulët të MBS mund të jenë një mori arsyesh, përfshirë luftën në Jemen, të cilën ai e përshkallëzoi më 2015 kur ishte ministër i mbrojtjes së vendit.
Lufta në Jemen ka lënë miliona në prag të urisë dhe ka rezultuar në mijëra të vrarë.
Një shpjegim tjetër i mundshëm është se ndërsa Arabia Saudite është zhvendosur ngadalë në orbitën rajonale të Izraelit ndërsa vendos çështjen Palestineze në zjarrfikës, ai ka dëmtuar perceptimet e MBS.
Vrasja dhe copëtimi i gazetarit të Washington Post Jamal Khashoggi në konsullatën e Stambollit të Arabisë Saudite – faji për të cilin CIA vë në këmbët e Khashoggi – nuk bëri asnjë favor për reputacionin e tij.
Pushtimi izraelit i tokës Palestineze është ende një çështje politike e fuqishme dhe e brendshme në rajon – një çështje që udhëheqësit e injorojnë në rrezikun e tyre.
Roli i Arabisë Saudite në rikthimin e Pranverës Arabe dhe ndihmën e diktatorëve të ringjallur për të konsoliduar pushtetin në kurriz të të rinjve të rajonit mund të jetë një shpjegim tjetër për numrin e ulët.
Lideri suprem i Iranit, Ayatollah Ali Khamenei, megjithatë, ishte më pak i vlerësuari midis udhëheqësve rajonalë.
Vetëm 16 përqind thanë se politikat e tij të jashtme ishin shumë të mira ose të mira për rajonin.
Maroku ishte vendi arab me vlerësimin më të lartë të miratimit për Khamenei, ku 23 për qind mbështetën politikën rajonale të Iranit.
Diku tjetër, pikëpamjet për policinë e huaj rajonale të Khamenei ishin pa dyshim më negative në Liban (20 përqind), Libi (19 përqind), Algjeri (15 përqind), Tunizi (14 përqind) dhe Jordani (5 përqind), menduan se politika e tij e jashtme ishte mirë për rajonin.
Përfshirja e Iranit në rajon, veçanërisht në Siri dhe Irak, ka dëmtuar pozicionin e tij rajonal, edhe pse ka mbështetur çështjen Palestineze.
Barometri Arab, një rrjet kërkimi që ka marrë fonde të konsiderueshme nga Departamenti i Shtetit i SHBA, arriti në përfundimin se Turqia nën Erdogan-in ishte më e popullarizuar sepse vendi është bërë shumë më i arritshëm për qytetarët rajonalë.
Turqia është bërë një destinacion i rëndësishëm për disidentët politikë arabë, studentët, aktivistët, njerëzit e biznesit dhe turistët.
“Turqia mbetet një nga vendet e pakta në botë që është e hapur dhe e arritshme për qytetarët arabë. Që Turqia nën Erdogan-in është hapur në këtë shkallë ndaj vendeve arabe dhe qytetarëve është reflektuese në shkëmbimin gjithnjë e më të lartë komercial, kulturor dhe turistik midis Turqisë dhe Vendet arabe”, thuhet në raport.
Barometri Arab, i cili mat rregullisht qëndrimet dhe vlerat shoqërore, politike dhe ekonomike të qytetarëve të zakonshëm në të gjithë botën Arabe, gjithashtu vuri në dukje se nga pjesa tjetër e botës Arabe, as Irani dhe as Arabia Saudite nuk janë një vend i hapur dhe lehtësisht i arritshëm duke sugjeruar që fuqia e butë e Turqisë është dukshëm më e fuqishme.
