KORRESPONDENTI për Ballkanin i gazetës konservatore gjermane Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ), Michael Martens, njëkohësisht autor i biografisë së mirënjohur të Ivo Andriqit, ka publikuar në Twitter kopje të dokumenteve zyrtare gjermane që kanë të bëjnë me takimin e parë mes kancelarit të atëhershëm Helmut Kohl dhe Presidenti i sapozgjedhur i Republikës së Kroacisë Franjo Tuđman në korrik 1991.
Dokumentet zbulojnë, ndër të tjera, se tashmë në takimin e parë me Kohl-in dhe ministrin e tij të jashtëm Hans-Dietrich Genscher, Tuđman mbrojti ndarjen e Bosnjë-Hercegovinës.
Për muaj të tërë, Tuxhman u përpoq të organizonte një takim me Helmut Kohl
Martens thekson se Tuđman u përpoq të arrinte Kohl për muaj të tërë përmes presidentëve të ndryshëm.
Në atë kohë në Ministrinë e Punëve të Jashtme të Gjermanisë u diskutua nëse Tuxhmani duhej pritur fare për vizitë apo do ta përshpejtonte procesin e shpërbërjes së Jugosllavisë, gjë që Gjermania në atë kohë nuk e dëshironte. Në fund u vendos që gjithsesi të pranohej Tuxhmani, sepse Republika e Kroacisë po bëhej gjithnjë e më e rëndësishme në krizën jugosllave, ndërkohë që institucionet federale po humbnin pushtetin.
July 1991. German Chancellor Helmut Kohl and Foreign Minister Hans-Dietrich Genscher receive Croatian President Franjo Tudjman. The visit attracted a great deal of attention abroad at the time, causing irritation in some members states of the EC, particularly in Paris and London. pic.twitter.com/7lDCQbYwnO
— Michael Martens (@Andric1961) December 17, 2022
Argument shtesë për takimin e Kohl me Tuxhmanin ishte fakti se në maj të vitit 1991 ai u prit nga kryeministri italian Giulio Andreotti dhe presidenti Francesco Cossiga, në mënyrë që gjermanët të mos ishin ata që krijuan precedent.
Protokolli i vizitës së Tuxhmanit ishte “vetëm pak mbi nivelin e fyerjes”
Gazetari i FAZ tregon se gjermanët vendosën të përgatisin protokollin më të vogël të mundshëm për Tuxhmanin, të cilin ai e cilëson si “vetëm pak mbi nivelin e fyerjes”. Nuk kishte tapet të kuq, roje nderi apo flamuj kroat. Ishte zakon që vizitorët të flinin në rezidencën e qeverisë gjermane, por Tuxhmanit nuk iu ofrua që, përkundrazi ai flinte në një hotel.
Ministria e Punëve të Jashtme gjermane (Auswärtiges Amt) theksoi se takimi i Tuxhmanit me Kohl nuk duhet të interpretohet si njohje e pavarësisë së Kroacisë.
Ambasada gjermane në Beograd përgatiti biografinë dhe portretin psikologjik të Tuxhmanit. Nga tezat për intervistën e përgatitur nga gjermanët, duket qartë se Gjermania nuk ishte aspak një përkrahëse e ashpër e pavarësisë së Kroacisë në verën e vitit 1991, por ende punonte për ruajtjen e Jugosllavisë, thotë Martens, duke iu referuar dokumenteve zyrtare.
Tuxhman mbrojti ndarjen e Bosnjë dhe Hercegovinës
Genscher, nga ana tjetër, përgatiti një deklaratë në të cilën i theksonte Tuxhmanit se Gjermania nuk do ta mbështeste kurrë ndarjen e Bosnjë-Hercegovinës, duke qenë se mediat e huaja, përfshirë FAZ-in, kishin shkruar tashmë për fiksimin e Tuxhmanit. Ekspertët nga Auswärtiges Amt përgatitën gjithashtu një pyetje për Genscher në lidhje me “të kaluarën fashiste të Kroacisë” dhe sugjerimin që serbëve të Kroacisë t’u ofrohet autonomia “në mënyrë që të zvogëlohet psikologjikisht mosbesimi i madh” në qeverinë e HDZ.
Sipas memorandumit që përmbledhte temat e bisedës midis Tuxhman dhe Genscher, Tuxhman mbrojti ndarjen e Bosnjë-Hercegovinës.
Tuxhman deklaroi se “kufijtë e atëhershëm (dhe të sotëm) të Bosnjës dhe Hercegovinës janë historikisht dhe gjeopolitikisht absurd, për të cilat fajësoi komunistët. Ai iu referua Kroacisë së Banovit dhe pretendoi se Evropa duhet të përfshihet në “zgjidhjen e problemit të Bosnje-Hercegovinës”, dhe kjo “duke marrë parasysh ndarjen historike të Ballkanit në Perandorinë Romake Perëndimore dhe Lindore”, si dhe marrëveshjen. midis Stalinit dhe Churchillit në sferën e ndarjes së ndikimit. Tuxhman e konsideroi ekzistencën e Bosnjë-Hercegovinës “problemin kryesor” dhe donte të negocionte me Serbinë nën kujdesin e SHBA-së dhe Evropës.
Gjermania e paralajmëroi Tuxhmanin që të mos vinte në dyshim kufijtë e të tjerëve
Sido që të jetë, dokumentet gjermane që gazetari Martens publikoi në Twitter janë vetëm një tjetër provë e obsesionit të Tuxhmanit për ndarjen e BeH-së. Në fund të fundit, ai foli publikisht për të për vite me radhë, dhe më pas e drejtoi edhe një politikë të tillë.
Prandaj, sot është qesharake të dëgjosh, për shembull, presidentin e Republikës së Kroacisë, Zoran Milanoviq, duke falsifikuar paturpësisht politikën e Tuxhmanit ndaj BeH-së, gjë që bëri që Kroacia të kishte një sërë problemesh në vitet 1990 dhe të humbiste reputacionin e saj ndërkombëtar.
Në memorandumin që zyrtarët e Auswärtiges Amt gjermane përgatitën për Genscher, theksohet se qëndrimi gjerman është se “kushdo që vë në dyshim kufijtë e të tjerëve vë në dyshim automatikisht edhe të tijtë”. Me fjalë të tjera, gjermanët e paralajmëruan Tuxhmanin që të mos përfshihej në ndarjen e BeH, sepse kjo do të komplikonte pozicionin e Kroacisë. Ai padyshim nuk i dëgjoi ata.
