Gjatë natës nga e shtuna në të dielën (29-30 mars), fillon ora verore dhe akrepat e orës do të lëvizin nga ora dy në ora tre.
Ora verore nis të dielën e fundit të marsit dhe përfundon të dielën e fundit të tetorit, me ç’rast akrepat zhvendosen nga ora 2:00 në 3:00.
Në Evropën Perëndimore, kjo praktikë u bë e zakonshme në fillim të viteve 1970, me arsyetimin se “zgjatet” dita, kursehet energjia, rritet produktiviteti, lehtësohet përshtatja e njerëzve dhe dita e punës bëhet më efikase.
Megjithatë, ndryshe nga besimet e mëparshme, gjithnjë e më shpesh paraqiten argumente kundër kësaj praktike, si p.sh. mungesa e rezultateve në kursimin e energjisë dhe ndërprerja e rutinës së gjumit, që sipas shkencëtarëve mund të ketë pasoja të konsiderueshme.
Ekzistojnë disa tregime për origjinën e konceptit të orës verore, dhe shumëkush thekson se gjithçka nisi nga iniciativa e Benjamin Franklin-it, por kjo nuk është krejtësisht e saktë.
Franklini kishte shkruar një letër satirike për revistën The Journal of Paris (ku jetonte në vitin 1784), duke sugjeruar se qyteti do të kursente 64 milionë për dyllin e qirinjve nëse qytetarët do të ngriheshin në përputhje me lindjen e diellit.
Ideja bazë ndoshta ka ekzistuar, por ora verore nuk u zhvillua për më shumë se një shekull. Pas Franklin-it, ndërtuesi britanik William Willett loboi në parlament për ndryshimin e orës në prill dhe shtator për të përfituar nga ditët më të gjata të verës, por pa sukses.
Qyteti i parë që zbatoi praktikën e orës verore ishte Thunder Bay në Kanada në vitin 1908, me qëllim ruajtjen e dritës ditore gjatë muajve të dimrit, ndërsa vendi i parë që e zbatoi në shkallë kombëtare ishte Gjermania në vitin 1916.
