Ky grup njerëzish nuk duhet të marrin Xanax ose medikamente të ngjashme kundër pagjumësisë

Studiuesit kinezë kanë zbuluar se përdorimi i benzodiazepinave si ndihmës për gjumë është rritur vitet e fundit në Pekin. Kjo ndodhi pavarësisht udhëzimeve dhe konsensusit të ekspertëve që rekomandojnë që përdorimi “rutinë” i këtyre barnave të shmanget tek të moshuarit për shkak të rrezikut të efekteve anësore.

Në një studim të botuar më 17 shkurt në JAMA Network Open, studiuesit ekzaminuan të dhënat nga më shumë se 550,000 vizita ambulatore nga të rriturit për pagjumësi në institucionet e kujdesit parësor në Pekin midis 2016 dhe 2020.

Ata përfshinin vetëm pacientë që morën të paktën një recetë për një agonist të receptorit benzodiazepine (BZRA), një grup ilaçesh që përdoren për të trajtuar pagjumësinë dhe ankthin.

Për shkak se disa nga këto barna përdoren gjithashtu për të trajtuar ankthin, studiuesit përjashtuan pacientët e diagnostikuar me ankth ose depresion.

BZRA përfshijnë benzodiazepinat si triazolam, estazolam dhe temazepam. Këto barna janë efektive në trajtimin e pagjumësisë, por kanë efekte të shumta anësore, duke përfshirë rrezikun e varësisë.

Një grup tjetër i BZRA-ve njihen si jo-benzodiazepinat ose barnat Z. Këto përfshijnë ezopiklon (Lunesta), zaleplon (Sonata) dhe zolpidem (Ambien). Këto barna gjithashtu funksionojnë si trajtime për pagjumësinë, por duket se kanë më pak efekte anësore sesa benzodiazepinat.

Në studim, studiuesit zbuluan se shkalla e përgjithshme e përshkrimit të benzodiazepinave u rrit nga 34.8% në 62.8% gjatë periudhës së studimit.

Rritja më e madhe u pa te pacientët e moshës 85 vjeç e lart, duke u rritur në 68.3% në 2020; dhe nga mosha 75 deri në 84 vjeç, do të rritet në 65.4% në 2020.

Në vitin 2020, recetat e benzodiazepinave u rritën me moshën e pacientit. Përveç kësaj, të moshuarve iu dhanë receta me një dozë ditore të ngjashme si të rinjtë, zbuluan studiuesit.

Përdorimi i benzodiazepinës tek të moshuarit shoqërohet me rrezik të shtuar të aksidenteve rrugore, rrëzimeve dhe frakturave, shtrimit në spital dhe vdekjes.

Megjithëse udhëzimet janë kundër përdorimit rutinë të benzodiazepinave tek të rriturit e moshuar, “ne kemi vërejtur ende një rritje të dukshme të përshkrimit të benzodiazepinave tek të rriturit e moshuar, pavarësisht nga ndjeshmëria e tyre ndaj efekteve anësore të lidhura me benzodiazepinat,” shkruajnë autorët e punimit të ri.

Mjetet e gjumit të përshtatshme për disa pacientë
Ndërsa medikamentet e gjumit me recetë kanë efekte të shumta anësore, ndonjëherë mjekët ua rekomandojnë pacientëve këto ilaçe.

dr. Karin Johnson, profesoreshë e neurologjisë dhe drejtoreshë mjekësore e programit të mjekësisë së gjumit në Qendrën Mjekësore Baystate në Springfield, Mass, tha në praktikën e saj se zakonisht ua rekomandon këto barna pacientëve që vuajnë nga sëmundje të tjera. Kjo mund të përfshijë shqetësime të gjumit për shkak të punës me turne, dhimbje kronike ose një gjendje tjetër mjekësore.

“Unë nuk mendoj se terapia konjitive e sjelljes (CBT) vetëm për pagjumësinë do të jetë e mjaftueshme për këta njerëz, kështu që ata ndoshta do të kenë nevojë edhe për mjekim”, tha ajo për Healthline.

dr. Ronald Gavidia Romero, një asistent profesor i neurologjisë i specializuar në mjekësinë e gjumit në Universitetin e Shëndetit të Miçiganit në Ann Arbor, tha se pagjumësia shpesh shoqërohet me çrregullime të tjera që mund t’i përkeqësojnë simptomat.

“Këto probleme duhet të trajtohen për të siguruar rezultatin më të mirë me terapinë CBT-i, hipnotikë (ndihma për gjumë) ose një kombinim i të dyjave”, tha ai për Healthline.

Mjetet e gjumit mund të funksionojnë gjithashtu për dikë që ka nevojë për ndihmë për të fjetur për disa ditë, tha Johnson, si për shembull pas vdekjes së një të dashur.

Megjithatë, ajo paralajmëroi se këto medikamente mund të mos jenë të përshtatshme për të rriturit e moshuar, ose për njerëzit me një histori të ecjes në gjumë ose sjellje të tjera komplekse të gjumit, ose një histori të përdorimit të drogës.

Përveç kësaj, benzodiazepinat nuk duhet të përdoren së bashku me opioidet, pasi të dy llojet e barnave mund të shkaktojnë qetësim dhe depresion të frymëmarrjes.

Terapia konjitive e sjelljes
Për pagjumësinë kronike ose afatgjatë, qasja fillestare e preferuar është terapia CBT, e cila “ka avantazhin e mos ekspozimit të pacientit ndaj efekteve anësore të mundshme të ilaçeve”, tha Gavidia Romero.

Në disa raste, “në varësi të qëllimeve të pacientit, terapia CBT-i mund të kombinohet me hipnotikë, me një plan për të zvogëluar mjekimin në të ardhmen,” tha ai.

Një aspekt i terapisë CBT-i është higjiena e gjumit, tha Johnson, e cila përfshin krijimin e një ambienti të mirë gjumi (dmth. i freskët, i errët dhe i qetë), shmangia e kafeinës dhe nikotinës para gjumit dhe mbajtja e një orari të rregullt gjumi.

Pjesa njohëse e kësaj terapie përfshin trajtimin e mendimeve negative të gjumit si “nuk do të mund të fle kurrë” ose “po sikur të mos mund të fle sonte”.

“Këto mendime shpesh shkaktojnë probleme me gjumin,” tha Johnson. Megjithatë, “mund të punohet mbi to (gjatë terapisë CBT-i) për të ndihmuar në trajtimin e pagjumësisë kronike”.

Kategoritë
FamiljeShëndetësi