Në vitin 2003, artistja Šejla Kamerić prezantoi veprën Vajza Boshnjake, e cila përcolli një mesazh tronditës të shkruar nga një ushtar i panjohur holandez në murin e fabrikës së baterive në Potoçari.
“Pa dhëmbë…? Mustaqe…? Erë erën si mut…? Vajzë boshnjake!”, ka shkruar ai. Tarik Samarah e ka fotografuar Šejlën dhe më pas ky mesazh është vendosur në poster.
Kjo vepër e Shaylimit është ekspozuar në të gjithë botën. Qëllimi i tij është të tematizojë paragjykimin si një praktikë diskriminuese që çon në krim.
Në këtë mënyrë ajo “detyroi” njerëzit të ndërgjegjësohen për paragjykimet dhe çnjerëzimin ndaj grave nga Bosnja dhe Hercegovina dhe krimet e luftës të kryera ndaj tyre.
“Ne jetojmë në një luftë të vazhdueshme ku trupat e grave shihen si territor. Vajza boshnjake nuk jam unë, por çdo vajzë apo grua… kujtdo të cilit i mohohen të drejtat. Kjo vepër vjen nga Bosnja dhe Hercegovina, por tregon një histori universale urrejtjes dhe paragjykimeve”, tha më herët Kameriq.
Tarik Samarah është edhe autor i monografisë “Srebrenica”. Kjo monografi u prezantua së bashku me veprën Vajza Boshnjake dy vite më parë në galerinë Tate Modern në Londër.
“Graffiti i shkruar nga ushtarët e OKB-së në muret e ish-fabrikës së baterive në Potoçari është një metaforë ilustruese e qëndrimit indiferent të komunitetit ndërkombëtar ndaj muslimanëve boshnjakë gjatë viteve nëntëdhjetë. Grafitet janë një dokument dhe një dëshmi e paragjykimit, indiferencës dhe mungesës së ndjeshmërisë. Fotografitë e mbishkrimeve janë pjesë përbërëse e historisë sime fotografike për Srebrenicën, sepse përveç atyre që kanë kryer krime në Srebrenicë, ka pasur edhe nga ata që kanë mundur ta parandalojnë gjenocidin, por nuk e kanë bërë këtë Gjenocidi në Srebrenicë, por edhe lufta në Bosnje dhe Hercegovinë, i ka rrënjët, ndër të tjera, në paragjykimet që janë regjistruar në këto grafite, ne pyesim nëse fati i Srebrenicës do të kishte qenë ndryshe nuk ishte aq i fortë”, tha ai.
