Nipi i Hassan al-Benna-s Dijetari musliman Tarik Ramadan u lirua nga akuzat për përdhunim

Një gjykatë zvicerane liroi studiuesin e famshëm të studimeve islame, Tarik Ramadan, nga akuzat për përdhunim dhe detyrim seksual.

Ramadan, i cili është një shtetas zviceran, është nipi i Hassan al-Banna, themeluesit të Vëllazërisë Myslimane të Egjiptit.

Rasti u iniciua nga një grua zvicerane e cila tha se Ramadan e përdhunoi atë në një hotel në Gjenevë në vitin 2008. Gruaja i tha gjykatës se i ishte nënshtruar sulmeve brutale seksuale, rrahjeve dhe fyerjeve. Ajo tha se kjo ndodhi pasi një akademik i Oksfordit e ftoi për kafe pas një konference.

Ramadan, i cili është 60 vjeç, përballet me tre vjet burg nëse shpallet fajtor. Ai mohoi të gjitha akuzat, por pranoi se e kishte takuar gruan.

Gjyqi ishte një kontrast i fortë me karrierën e njeriut të njohur dikur si “rock star” i mendimit islam.

Ndërsa Evropa u përball me sulmet terroriste dhe ndjenjat në rritje anti-myslimane, Ramazani u shfaq si një zë i arsyes, duke dënuar terrorizmin, duke kundërshtuar dënimin me vdekje dhe madje duke u ndaluar nga Tunizia, Egjipti, Arabia Saudite, Libia dhe Siria, sepse, tha ai, ai kritikoi mungesën e demokracisë së tyre.

Në vitin 2004, revista Time e quajti atë një nga 100 njerëzit më me ndikim në botë.

Në vitin 2007, ai u bë Profesor i Studimeve Islame në Kolegjin St Anthony, Oxford. Ai kishte edhe kritikët e tij, veçanërisht në Francë, ku shumë akademikë kryesorë e akuzuan atë për antisemitizëm.

Por në vitin 2017, ngritja meteorike e zotit Ramadan përfundoi, kur një grua franceze e akuzoi për përdhunim.

Kur rasti u bë publik, më shumë gra dolën përpara.

Që nga viti 2020, ai u përball me pesë akuza për përdhunim, katër në Francë dhe një në Zvicër, dhe kaloi nëntë muaj në paraburgim në Francë përpara se të lirohej me kusht. Ai vazhdimisht i mohoi të gjitha akuzat ndaj tij.

I pari doli në gjyq çështja zvicerane dhe atmosfera në sallën e gjyqit të Gjenevës ishte e tensionuar.

Ramadani u përball me një turmë kamerash kur mbërriti. Kallëzuesi i tij, duke përdorur emrin Brigitte për të mbrojtur identitetin e saj, kërkoi që të instalohej një ekran në sallën e gjyqit, në mënyrë që ajo të mos kishte nevojë të shikonte njeriun që pretendonte se e përdhunonte.

Ajo e përshkroi sulmin e supozuar në detaje, duke thënë se kishte frikë se do të vdiste.

Ramadan pranoi se e kishte ftuar në dhomën e tij të hotelit, por mohoi çdo formë dhune. Ai tha se të gjitha akuzat kundër tij ishin të motivuara politikisht dhe të dizajnuara për ta diskredituar atë.

Avokatët e tij francezë dhe zviceranë gjithashtu kanë vënë në pikëpyetje vërtetësinë e akuzave, duke përmendur mospërputhjet rreth datave të sulmeve të supozuara.

Ramadani u mbështet nga familja e tij në këtë argument. Djali i tij Samiu, duke treguar “rolin e babait të tij në debatin rreth Islamit në Francë”, i tha BBC-së në vitin 2019 se rastet kundër babait të tij ishin “të motivuara nga arsye të tjera, të cilat ne besojmë se janë politike”.

Kjo pikëpamje u mbështet nga dhjetëra figura të shquara, duke përfshirë filozofin amerikan Noam Chomsky dhe regjisorin britanik Ken Loach, të cilët nënshkruan një letër të hapur duke pyetur nëse Ramadani kishte marrë një gjyq të drejtë, me prezumimin e zakonshëm të pafajësisë.

Në gjykatën në Gjenevë, prokuroria këmbënguli se Brigitte nuk mund të kishte shpikur sulmin e supozuar dhe as nuk mund t’u kishte treguar gjykatësve me kaq detaje.

Avokati i Ramadanit këmbënguli në pafajësinë e tij, duke i cilësuar akuzat ndaj tij si “të çmendura”. Në fjalën e tij në gjykatë, zoti Ramadan kërkoi të mos gjykohej për “ideologjinë e tij reale ose të perceptuar”.

Pas shtatë ditësh diskutim, tre gjyqtarë zviceranë e shpallën atë të pafajshëm.

Edhe pse ai u shpall i pafajshëm në Zvicër, ky mund të jetë vetëm i pari nga disa gjyqe. Në Francë, prokurorët janë ende duke vlerësuar nëse akuzat kundër Ramadanit duhet të shkojnë në gjykatë./Gazeta e Re

Kategoritë
BotaLajme