Milorad Dodik e kuptoi herët përfitimin nga lidhja e politikës me biznesin. Ai ishte 27 vjeç kur në vitin 1986 u zgjodh kryetar i Komitetit Ekzekutiv të Kuvendit Komunal të Laktašit.
Në vitin 1990, u zgjodh në Parlamentin e Bosnjë dhe Hercegovinës në zgjedhjet e para shumëpartiake si anëtar i Lidhjes së Forcave Reformiste të Ante Markoviqit.
Në atë kohë, falë njohjes me një anëtar të udhëheqjes së Bankës Ekonomike të Sarajevës, mori një kredi të madhe për të nisur një biznes dhe hapi fabrikën për prodhimin e mobilieve, dyshekëve dhe jorganëve “Igokea”. Sipas burimeve, kjo kredi nuk është kthyer.
Në fillim të luftës, ai e la parlamentin shtetëror dhe veproi si deputet i pavarur në Kuvendin Popullor të RS. Filloi të forconte lidhjet e tij të mëparshme me biznesmenët dhe t’i zgjeronte ato edhe në Serbi. Natyrisht, ai ishte veçanërisht i interesuar për bizneset që gjeneronin fitime të mëdha gjatë luftës, si tregtia e karburantit dhe cigareve. Prandaj, ai e zgjeroi aktivitetin e kompanisë së tij në këto produkte, raporton Žurnal.
Fillimisht, ai u përpoq të tregtonte naftë si përfaqësues i kompanisë “Vrbas”, e regjistruar në Rumani, për të cilën ekziston një kontratë me vlerë rreth 4.8 milionë dollarë për blerjen e karburantit në Bullgari në fillim të vitit 1994. Vetëm nga kjo kontratë, ai fitoi miliona duke shitur naftë për qytetarët e Republikës Srpska gjatë luftës.
Në prill të vitit 1994, dy kamionë me cigare të importuara nga Maqedonia iu konfiskuan, dhe ky nuk ishte rasti i vetëm.
“MPB-ja ka mbledhur prova se janë falsifikuar dokumente me qëllim të shmangies së akcizave dhe taksave mbi qarkullimin, si në territorin e RF të Jugosllavisë, ashtu edhe në territorin e RS,” thuhet në vendimin e Policisë Financiare të RS për ankesën e kompanisë së Dodikut, Igokea nga Laktaši.
Dodik ishte një nga “distributorët” e privilegjuar në territorin e ashtuquajturës Republika Srpska Krajina, falë marrëdhënieve të tij të mira me Borislav Mikeliqin, një njeri i besuar i Slobodan Millosheviqit dhe Željko Ražnatović Arkani. Gjatë kontrolleve policore dhe inspektimeve, ai justifikohej duke iu referuar ministrave të asaj kohe, duke pretenduar se ishte i pafajshëm në kontrabandën e zbuluar.
Përveç cigareve, Dodik u kap edhe në fshehjen e shitjes së parfumeve, alkoolit dhe karburantit. Në raportin e Policisë Financiare të qershorit 1994 thuhet se MPB-ja e RS kishte konstatuar që Igokea, në bazë të dokumenteve të falsifikuara, kishte deklaruar vlera më të ulëta të mallrave dhe origjinën e tyre për të shmangur pagesën e akcizave dhe taksave. Në atë kohë, Dodik bashkëpunonte ngushtë me oligarkët e rinj, si Slobodan Puhalac, Nikola Vukeliq dhe Slavko Roguljiq.
Megjithëse gjatë luftës bëri shumë “biznes”, kryesisht në të zezë, Dodik vazhdonte të merrte kredi, por nuk i kthente në mënyrë të rregullt. Kur u bë kryeministër i RS, ai u përpoq të kthente borxhet përmes buxhetit të entitetit.
Sipas raportit të Zyrës Kryesore të Auditimit të RS mbi operacionet e Drejtorisë së Rezervave të Mallrave gjatë mandatit të parë të Dodikut, ai i kishte mbetur borxh kompanisë Elnos Komerc nga Bora gjatë luftës. Ai e shlyeu këtë borxh duke i paguar Elnos-it 553.548 KM për makina bujqësore, të cilat supozohej se ishin për nevojat e Rezervave të Mallrave, por që kurrë nuk u dorëzuan!
Dodik i detyrohej gjithashtu kompanisë Makedonija Tabak për cigaret e konfiskuara në vitin 1993. Ai vazhdimisht merrte kredi nga Banka e Banja Lukës – në maj, qershor, gusht, tetor, nëntor 1993, pastaj në janar 1995 dhe dhjetor 1997 (të gjitha dokumentet janë në posedim të Žurnal).
Ishte fjala për shuma të mëdha, të cilat për shkak të inflacionit të jashtëzakonshëm shndërroheshin në borxhe relativisht të vogla me kalimin e kohës. Sipas raportit të auditimit mbi operacionet e bankës, Dodik mbeti borxh 258 mijë marka. Ai e “shlyeu” këtë borxh përmes një padie të kompanisë Igokea kundër kompanisë Prima Trade nga Nova Topola. Banka e pranoi këtë padi, e cila nuk ishte ende e zgjidhur në Gjykatën Themelore të Banja Lukës, si kompensim për 342.838 marka borxh. Kjo ishte një mashtrim i mirëorganizuar.
Kompania Prima Trade i kishte borxh Igokeas 65 milionë dinarë për pleh kimik që nga maji 1992. Në vitin 1993, Dodik e paditi këtë kompani, por gjykata nuk e zgjidhi çështjen për dhjetë vjet. Në vitin 2002, Dodik e shiti këtë padi bankës për më shumë se 340 mijë marka. Kur banka u përpoq të rimerrte borxhin nga Prima Trade, zbuloi se kompania kishte falimentuar prej kohësh!
