Rusia ka arritur një pikë pa kthim përsa i përket “operacionit të saj special ushtarak” në Ukrainë dhe tani duhet të kuptojë se është në luftë me të gjithë Perëndimin, argumenton Alexander Dugin në një artikull që shkroi rreth dy javë më parë.
Filozofi dhe analisti politik, i cili njihet dhe si “teoricien i Putinit” për shkak të lidhjen së ngushtë me presidentin rus thekson në artikullin e tij se operacioni ushtarak special, i cili synonte “çlirimin e territoreve të saj (siç i quan ai territoret e Ukrainës) nga forcat naziste ukrainase” në thelb ka përfunduar tani.
Por Rusia është tashmë në një konflikt tjetër, i cili mund të çojë edhe në Luftën e Tretë Botërore, vijon Dugin, duke theksuar nevojën për të vënë në gatishmëri të gjithë vendin.
Më poshtë do të gjeni një fragment nga artikulli i Dugin, që i referohet “luftës” së Rusisë me Perëndimin:
“Ditët e fundit ka pasur një ndryshim të rëndësishëm në balancën e fuqisë në Ukrainë. Duhet të kuptohen të gjitha aspektet e tij. Kundërsulmet e Kievit ishin përgjithësisht të pasuksesshme në rajonin e Khersonit, por fatkeqësisht të suksesshme në rajonin e Kharkovit. Situata në zonën e Kharkiv dhe tërheqja e detyruar e forcave aleate është pika e kthesës.
Duke lënë mënjanë efektet psikologjike dhe ndjenjat e justifikuara të patriotëve, duhet theksuar se në të gjithë historinë e operacioneve speciale ushtarake kemi arritur në pikën e pakthimit. Të gjithë tani po propozojnë masa emergjente për të ndryshuar situatën dhe disa nga këto propozime janë mjaft të arsyeshme. Pa pretenduar një çmim për origjinalitetin, këtu thjesht përpiqemi të përmbledhim argumentet dhe propozimet më të rëndësishme dhe t’i vendosim ato në kontekstin gjeopolitik global.
Lufta e Tretë Botërore
Jemi në prag të një Lufte të Tretë Botërore, në të cilën Perëndimi po na shtyn me obsesion. Kjo nuk është më një frikë apo një pritje, është një fakt. Rusia është në luftë me Perëndimin në tërësi, me NATO-n dhe aleatët e tyre (edhe pse jo të gjithë – Turqia dhe Greqia kanë vendin e tyre, dhe disa vende evropiane, veçanërisht Franca dhe Italia, por jo vetëm, nuk duan që në mënyrë aktive marrin pjesë në luftën me Rusinë). E megjithatë, kërcënimi i një Lufte të Tretë Botërore afrohet gjithnjë e më shumë.
Nëse kjo do të rezultojë në përdorimin e armëve bërthamore është një pyetje e hapur. Por shanset për një Harmagedon bërthamor po rriten çdo ditë. Është absolutisht e qartë, dhe shumë udhëheqës ushtarakë amerikanë (si ish-komandanti i Forcave Amerikane në Evropë, Ben Hodges) shpallin hapur se Perëndimi nuk do të jetë i kënaqur edhe me tërheqjen tonë të plotë nga territori i ish-Ukrainës, duke këmbëngulur për “dorëzim pa kushte” (Jens Stoltenberg), “deimperializëm” (Ben Hodges), copëtim të Rusisë.
Në vitin 1991, Perëndimi u kënaq me rënien e BRSS dhe kapitullimin tonë ideologjik, kryesisht adoptimin e ideologjisë liberale perëndimore, sistemit politik dhe ekonomisë nën udhëheqjen perëndimore. Sot, vija e kuqe për Perëndimin është ekzistenca e një Rusie sovrane – madje edhe brenda kufijve të Federatës Ruse.
Kundërsulmi i Forcave të Armatosura të Ukrainës në rajonin e Kharkivit përbën një sulm të drejtpërdrejtë nga Perëndimi kundër Rusisë. Të gjithë e dinë se ky sulm është organizuar, përgatitur dhe pajisur nga komanda ushtarake e Shteteve të Bashkuara dhe NATO-s dhe është kryer nën mbikëqyrjen e tyre të drejtpërdrejtë.
Këtu nuk bëhet fjalë vetëm për përdorimin e pajisjeve ushtarake të NATO-s, por edhe për përdorimin e drejtpërdrejtë të inteligjencës ajrore perëndimore, mercenarëve dhe trainerëve. Në sytë e Perëndimit, ky është fillimi i “fundit tonë”.
Meqenëse ne kemi treguar njëfarë dobësie në mbrojtjen e territoreve nën kontrollin tonë në rajonin e Kharkovit, ne mund të mposhtemi më tej. Ky nuk është sukses i vogël i kundërofensivës së Kievit, ky është suksesi i parë i prekshëm i NATO-s “Drang nach Osten” (“Marshimi në Lindje”).
Natyrisht, mund të përpiqemi t’i atribuojmë të mësipërmet “vështirësive teknike” të përkohshme dhe ta shtyjmë analizën thelbësore të situatës për më vonë. Por kjo vetëm sa do të vononte realizimin e një fakti të kryer, duke na dobësuar dhe demoralizuar.
Prandaj, ia vlen të pranojmë ftohtësisht faktin se Perëndimi jo vetëm që na ka shpallur luftë, por në fakt po e bën atë. Ne nuk e zgjodhëm këtë luftë, nuk e donim. Në 1941, ne gjithashtu nuk donim luftë me Gjermaninë naziste dhe refuzuam të besojmë në të deri në fund. Por në situatën aktuale, kur de facto po bëhet një luftë kundër nesh, kjo nuk ka rëndësi. Tani është e rëndësishme vetëm ta fitojmë atë, duke mbrojtur të drejtën e Rusisë për të ekzistuar.
Përfundimi i operacionit special ushtarak si një operacion i kufizuar për çlirimin e Donbasit dhe disa territoreve të Rusisë së Re ka përfunduar. Ajo u zhvillua gradualisht në një luftë të plotë me Perëndimin, në të cilën, në fakt, regjimi nazist në Kiev me praktikat e tij terroriste luan vetëm rolin e një instrumenti.
Përpjekja e tij rrethuese për të çliruar një sërë territoresh të Rusisë së Re të kontrolluara nga nazistët ukrainas, duke mbajtur të pandryshuar ekuilibrin gjeopolitik ekzistues të fuqisë në botë, pasi një operacion teknik ka dështuar, dhe është krejtësisht e kotë të pretendojmë se po vazhdojmë me operacioni special ushtarak.
Pa dashur, ne jemi tani në luftë dhe kjo prek çdo qytetar të Rusisë: secili prej nesh është objektivi i armikut, terroristit, snajperit.
Duke marrë parasysh të gjithë parametrat, situata është e tillë që tashmë është e pamundur të rikthehen kushtet fillestare që mbizotëronin para 24 shkurtit 2022. Ajo që ka ndodhur është e pakthyeshme dhe nuk duhet të shqetësohemi as për ndonjë lëshim apo kompromis nga ana jonë. Armiku do të pranojë vetëm dorëzim të plotë, skllavërim, copëtim, pushtim. Pra, ne thjesht nuk kemi zgjidhje.
Përfundimi i operacionit special ushtarak do të thotë se kërkohet një ndryshim rrënjësor i të gjithë sistemit politik dhe shoqëror të Rusisë moderne – për ta vënë atë në një gjendje gatishmërie lufte – në politikë, ekonomi, kulturë dhe sferën e informacionit. Operacioni special ushtarak më parë kishte një vend të rëndësishëm në jetën publike ruse, por përfshinte edhe gjëra të tjera. Lufta me Perëndimin ia kalon çdo gjëje”.
Vërejtje: Qëndrimet e autorëve nga kjo rubrikë, nuk domethënë që përfaqësojnë në mënyrë automatike edhe qëndrimet e redaksisë. Megjithatë, njohja e këtyre qëndrimeve është në interes të lexuesve, prandaj edhe publikimi i tyre. Për rrjedhojë autorët mbajnë përgjegjësi të plotë për sa u përket qëndrimeve rreth çështjeve të shtjelluara në fjalë.
