Presidenti i Serbisë, Aleksandar Vuçiç, deklaroi dje në mbledhjen e Qeverisë se më 11 janar pritet prezantimi i “të ashtuquajturës Platformë e Vojvodinës”, që sipas tij ka për qëllim heqjen e një pjese të pushtetit të Serbisë në Vojvodinë dhe kthimin në gjendjen para “Revolucionit të Jogurtit”.
Presidenti Vuçiç shpjegoi se qëllimi i kësaj platforme është promovimi i politikave separatiste brenda kësaj province autonome.
Sipas tij, në këtë nismë do të marrin pjesë studentë të udhëhequr nga Mila Pajić, studente nga Novi Sadi, “nën udhëzimet e drejtpërdrejta” të profesorit Dinko Gruhonjić, ndërsa pas kësaj qëndron një fushatë më e gjerë rajonale e drejtuar ndaj destabilizimit të Serbisë, shkruan Danas.rs.
Tregimet për ndikimin e huaj që synon rrëzimin e rendit kushtetues në vend dëgjohen pothuajse çdo ditë në deklaratat e zyrtarëve të pushtetit. Studentët, të cilët me bllokimin e fakulteteve dhe protestat për çështjen e çatisë së rrënuar në Novi Sad arritën të mbledhin qytetarët pas vetes, janë rregullisht në shënjestër të mediave dhe zyrtarëve proqeveritarë, dhe as këtë herë nuk kanë shpëtuar nga etiketa e “mercenarëve të huaj”.
Vetëm disa ditë më parë, studentët e Universitetit të Beogradit u etiketuan si spiunë kroatë, ndërsa studentët nga Novi Sadi u quajtën separatistë. Ky lloj etiketimi dhe deklaratash është lehtësisht i shpjegueshëm, pasi synon të paraqesë kërcënimin ndaj interesave kombëtare dhe integritetit territorial të vendit, duke shmangur fokusin te studentët ose kundërshtarët politikë.
Bashkëbiseduesit e Danas.rs vlerësojnë se kjo është vetëm një mënyrë për të “mjegulluar sytë” e elektoratit të SNS-së dhe për të zhvendosur vëmendjen nga protestat me deklarata populiste të pabazuara që synojnë të paraqesin Vuçiçin si të vetmin që mund të mbrojë interesin kombëtar.
Dinko Gruhonjić, gazetar dhe profesor universitar, vlerëson gjithashtu se deklaratat e Vuçiçit janë një përpjekje për të zhvendosur vëmendjen publike nga përgjegjësia e qeverisë për tragjedinë në Novi Sad, por nuk do të japin rezultat.
Studentët i kanë thënë hapur: “Askush nuk të ka pyetur për asgjë”. Pra, kthehu në kuadrin tënd kushtetues, shpërndaj dekorata dhe prano ambasadorë; asgjë tjetër nuk na intereson – shton ai.
Gruhonjić, megjithatë, mbetet i bindur se presidenti nuk do ta bëjë këtë dhe se do të duhet të mbajë përgjegjësi politike dhe penale për shembjen e çatisë në Novi Sad, por edhe për “krimet dhe aferat kriminale-korruptive të regjimit të tij mafioz-šovinist”.
“Ai deshi pushtet të pakufizuar, tani do të ketë edhe përgjegjësi të pakufizuar për veprimet e tij, përfshirë sulmet dhe kërcënimet e hapura për vrasje ndaj meje dhe familjes sime”, përfundon Gruhonjić.
Distraksioni i elektoratit
Aleksandar Olenik, avokat dhe anëtar i presidencës së LSV-Vojvođani, vlerëson se deklaratat e Vuçiçit për Platformën e Vojvodinës janë përpjekje për të zhvendosur vëmendjen e elektoratit të tij dhe për të fshehur “rebelimin e studentëve dhe bllokadat”, duke shtuar se çështja e autonomisë së Vojvodinës nuk është në kompetencën e tij.
“Askush nuk e ka pyetur Vuçiçin për autonominë e Vojvodinës, sepse thjesht nuk ka rëndësi se çfarë mendon ai për Vojvodinën. Duke përmendur platformën e imagjinuar, ai përpiqet të fshehë rebelimin e studentëve dhe bllokadat e qytetarëve nga elektorati i tij. Shumica e qytetarëve të Vojvodinës mbështesin rebelimin e studentëve dhe bllokadat, kështu që askush më nuk bie pre e këtyre provokimeve mediatike”, thotë Olenik.
Olenik shton se shumica e qytetarëve të Vojvodinës e shohin çështjen e autonomisë përmes prizmit të decentralizimit të gjithë Serbisë, me theks të veçantë në decentralizimin financiar, dhe se presidenti, duke hapur çështje të reja, përpiqet të fshehë humbjen e tij politike.
“Vuçiç do të vazhdojë me përpjekjet për të hapur çështje të reja, sepse nuk mund të fshehë humbjen politike nga rebelimi i studentëve dhe bllokadat”, përfundon ai.
Revolucioni i Jogurtit ishte një lëvizje politike në fund të viteve 1980 në Jugosllavinë Socialiste, veçanërisht në Vojvodinë, Mal të Zi dhe Kosovë. Ajo u drejtua nga mbështetësit e liderit të atëhershëm të Serbisë, Slobodan Milošević, me qëllim të heqjes së autonomisë së Vojvodinës dhe Kosovës dhe të vendosjes së strukturave politike besnike ndaj tij.
